W lipcu mieliśmy jechać w Tatry. Wszystko już było dograne, chętnych pełen autokar, no i nici. Pogoda sprawiła psikusa, musieliśmy odwołać wyjazd. Ale jak stare przysłowie mówi "nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło" To czego nie udało nam się wykonać w lipcu uskuteczniliśmy w minioną niedzielę. 12 września wielu z nas musiało wstać przed czwartą rano, ale co to dla nas za wyzwanie, my młodzi (wielu z nas tylko duchem) nam się jeszcze chce i za to zostaliśmy nagrodzeni. Pogoda jak brzytwa, słońce grzeje nie parzy, przejrzystość powietrza genialna, widoki nie do opisania. W tak piękny dzień mogą się przydarzyć tylko piękne przygody. Każdy idzie własnym tempem w grupkach, podgrupkach i parach. Trasa według indywidualnych możliwości. Ci którzy chcieli się przespacerować tylko Doliną Chochołowską, Ci którzy za cel wybrali Grzesia i Ci ambitni, którzy postanowili zdobyć Wołowiec, wszyscy zachwycali się widokami Tatr skąpanych w kolorach września. Dla takich chwil warto wcześnie wstać, warto się zmęczyć i warto pocierpieć, bo po zejściu z Wołowca chyba każdy doskonale wie , że ma nogi. Na długo w pamięci pozostanie ten nasz wrześniowy wypad w Tatry i będzie rozgrzewał nas w długie zimowe wieczory.
Teresa Ślusarczyk
