Krzeszowicki Klub Podróżnika: października 2016

niedziela, 9 października 2016

Zawoja-Mosorny Groń

W niedzielę 09 października Krzeszowicki Klub Podróżnika wyruszył w Beskid Żywiecki, a konkretnie na Mosorny Groń. Z Krzeszowic wyjeżdżamy o godz. 07.00, by przez Zator, Wadowice, po dwóch godzinach drogi dotrzeć do Zwoi. Po drodze z trasą naszej wędrówki, historią mijanych miejsc zapoznaje nas Pani Halina Konopek, nasza klubowiczka- przewodnik beskidzki. Po środowych opadach śniegu góry witają nas zimową szatą. Z Zwoi Lajkonik, żółtym szlakiem wyruszamy na Mosorny Groń. Nazwa szczytu ma pochodzenie wołoskie. Wywodzi się od słów mosor i grui. Mosor oznacza czerpak, który wykonywano z naturalnie ukształtowanego, nadającego się do tego celu kawałka drewna, grui (w gwarze podhalańskiej groń) to wyniosły brzeg rzeki lub potoku. Mosorny Groń, to niewysoki szczyt 1047 m n.p.m. w zachodniej części Pasma Policy, lecz charakteryzujący się stromym podejściem w końcowej fazie. Grzbiet ten oddziela dolinę Mosornego Potoku od doliny potoku Jaworzynka spływającego spod przełęczy Krowiarki. Na jego zboczu znajduje się Ośrodek Turystyczno-Narciarski z koleją krzesełkową wjeżdżającą z Zawoi Policznego. Trasę na ten szczyt cechuje piękna panorama na Babią Górę, Beskid Makowski oraz Tatry. Niestety zachmurzenie nie pozwala nam cieszyć się aż tak pięknymi widokami. Po dotarciu na wierzchołek zatrzymujemy się tu na chwilowy odpoczynek, by dalej niebieskim szlakiem dotrzeć do urokliwego wodospadu na mosornym potoku. Jest to naturalny wodospad, jeden z najwyższych w całych Beskidach. Ma wysokość 8 m, woda spada tutaj z pionowego progu skalnego. Przy stromym zejściu do wodospadu zabezpieczonym drewnianymi balustradami zauważyliśmy salamandrę plamistą! Na koniec wędrówki zatrzymujemy się w restauracji serwującej zawojskiego pstrąga. Korzystając z wczesnej pory w drodze powrotnej do Krzeszowic, robimy godzinny postój w Suchej Beskidzkiej, gdzie jedni klubowicze odwiedzają słynną zabytkową karczmę „Rzym” inni położony nieopodal zamek z okalającym go parkiem.

Zdjęcia: A. Bulicz, A.Rokicki, M. Dzidek.