Tatry -Hala Kondratowa

23 kwietnia Krzeszowicki Klub Podróżnika, wyruszył na swoją kolejną wycieczkę w Tatry do Doliny Kondratowej. Planowo miała być to wycieczka na krokusy, bowiem o tej porze roku tj. w drugiej połowie kwietnia szczególnie Dolinie Chochołowskiej, czy na Hali Kondratowej, można się zachwycać „ fioletowymi dywanami”  tych kwiatów, jednak w tym roku pogoda zrobiła nam wszystkim dużego psikusa-zamiast wiosny w górach od kilku dnia króluje prawdziwa zima. Zakopane przywitało nas silnymi opadami śniegu, towarzyszącymi nam na trasie z centrum miasta do Kuźnic.  Na szczęście zadymka ustała po naszym wejściu z Kuźnic na niebieski szlak prowadzący przez Polanę Kalatówki do schroniska na Hali Kondratowej. Po półgodzinnej wędrówce spoglądając na jeżdżące obok nas wagoniki kolejki linowej na Kasprowy Wierch, dotarliśmy do Hotelu Górskiego PTTK „Kalatówki”, gdzie zatrzymaliśmy się na chwilę w tutejszym bufecie. Ten najwyżej położny hotel w Polsce wybudowany został przez Tatrzańskie Towarzystwo Narciarzy na potrzeby narciarskich Mistrzostw Świata FIS w 1938 roku.Obecnie obiekt ten zarządzany przez PTTK- posiada 86 miejsc noclegowych o wysokim standardzie. Po chwili odpoczynku i sprawdzeniu jak wygląda dalszy szlak, bowiem w ostatnich dniach w górach napadało naprawdę dużo śniegu, postanowiliśmy ruszyć dalej. Ku naszej radości idący wcześniej turyści wydeptali ścieżkę do schroniska na Hali Kondratowej, więc komfortowo mogliśmy wędrować dalej. Idąc lasem wśród ośnieżonych świerków- zanurzyliśmy się w świat bajkowej górskiej zimy. Po godzinnym marszu dostaliśmy do schroniska na Halę Kondratową, skąd podziwialiśmy widoki m.in.: na Kopę Kondracką, Myślenickie Turnie. Tutejsze schronisko, lezące u stóp Giewontu, jest najmniejszym w Tatrach- dysponuje zaledwie 20 miejscami noclegowymi. Faktycznie w jego wnętrzach czuliśmy się bardziej jak w wiejskiej karczmie a na nie obiekcie turystycznym. Szybko w jego wnętrzu zaczęło się robić tłoczno, z powodu  nowoprzybyłych  turystów, wiec po posileniu się tą samą trasą wróciliśmy do Zakopanego. Ze względu na trzeci stopień zagrożenia lawinowego o wędrówce w wyższe partie gór nie było mowy. Mimo że wycieczka nie przebiegła z pierwotnymi zamierzeniami, wróciliśmy domów zadowoleni bo zamiast krokusów, zobaczyliśmy piękną zimę-Tatry zawsze mają swój urok. Zdjęcia: A. Bulicz, A.Rokicki, M. Dzidek.

Przypomnienie II rata Mazury

Przypominamy o wpłacaniu drugiej raty za wyjazd na Mazury

Beskid Śląski-Skrzyczne

W niedzielę 09 kwietnia Krzeszowicki Klub Podróżnika-wyruszył w Beskid  Śląski, na zdobycie najwyższego szczytu tego pasma-góry Skrzyczne (1257 m n.p.m.).Według podania, nazwa góry (Skrzyczne lub Skrzecznia) ma pochodzić od skrzeczenia żab, które w dużej ilości zamieszkiwały staw, kiedyś istniejący podobno w kotle  między Skrzycznem a Małym Skrzycznem. Mimo nieimponującej  wysokości wejście na Skrzyczne nie należy do łatwych, ze względu na strome podejście na całej trasie. Na Skrzyczne można wyjechać także  dwuodcinkowym wyciągiem krzesełkowym, ze Szczyrku ale ze względu na fakt  iż był w remoncie, w grę wchodziła tylko piesza wędrówka. Nasza wycieczka podzieliła się więc na dwie grupy-jedni zdobywali Skrzyczne, inni zaś wybrali lżejszą wędrówkę-trasę na Malinowską Skałę  z Lipowej Ostre. Pokonanie stromego niebieskiego szlaku ze Szczyrku na najwyższą górę Beskidu Śląskiego zajęło nam ponad dwie godziny. Na szczycie Skrzycznego góruje  87 m maszt wraz z dużym budynkiem Ośrodka Nadawczego. Znajduje się także schronisko PTTK, gdzie zatrzymaliśmy się na godzinny odpoczynek i posilenie się przed dalszą trasą. Skrzyczne jest dobrze zagospodarowane, na zboczach góry znajdują się trasy narciarskie o różnym stopniu trudności. Przez Skrzyczne przechodzi też wiele szlaków turystycznych (np. na Baranią Górę) – pieszych i  rowerowych. Mimo wczesnej wiosny widzieliśmy kilku rowerzystów na trasie, a także turystów ze swoimi psami-tzw. dogtrekking staję się coraz bardziej popularny i w Polsce. Ze schroniska zielonym szlakiem następnie udaliśmy się w kierunku Malinowskiej Skały-ciekawej formy geologicznej. Ten typ skały spotkamy tylko w Beskidzie Śląskim oraz Beskidzie Śląsko-Morawskim Są to drobno- i średnioziarniste zlepieńce kwarcowe. Tuż na północ od szczytu Malinowskiej Skały, przy szlaku turystycznym, zlepieniec ten buduje sporą wychodnię skalną w kształcie rozczłonkowanej ambony długości 13 m, szerokości 5 m i wysokości ok. 5 m. Wychodnia ta znana jest co najmniej od połowy XX w. i  jednym z najlepiej rozpoznawalnych symboli Beskidu Śląskiego. Z Malinowskiej Skały dalej szlakiem żółtym po niespełna dwugodzinnej wędrówce dotarliśmy do Lipowej Ostre, gdzie czekał na nas autokar. Skrzyczne to wymagająca  góra, ale widoki na Jezioro Żywieckie i ośnieżone szczyty Beskidu Śląskiego zrekompensowały nam trudy trasy.  Zdjęcia: A. Rokicki, A. Bulicz, M.Dzidek.